Mijn computer vertelt me dat het sinds maart geleden is dat ik jullie op de hoogte gesteld heb van mijn Hongaarse avonturen en aangezien ik alles behalve opgesloten heb gezeten voor de afgelopen vier maanden, is er dus flink wat om over bij te kletsen.

Ik neem jullie even terug mee in de tijd, naar april, de maand dat Jan en Ineke een kijkje kwamen nemen. Het kleine weekje met pa en ma was genieten, en hoewel de stad niet overgoten werd met zon, was het een prima verblijf. Er was voor een hotel gekozen dat dicht bij zoonliefs appartement gelegen is, waardoor het zeer eenvoudig was om af te spreken en dingen te ondernemen. Doordat Jan Kolijn al eens op verkenning langs geweest was, kon ik mijn baan als gids terugbrengen naar een parttime baantje en kon ik me zo voldoende focussen op school en het opgebouwde netwerk hier in Boedapest. Er werd volop genoten van de Hongaarse culinaire hoogstandjes en de mogelijkheid om bij te kletsen en bekend te worden met het leven dat ik hier leidt. Zo werd een bezoekje gebracht aan de school, maar ook aan die van vriendin Anna. Het was leuk om tijd door te brengen met zijn vieren en zoals al vaker vermeld om bekenden te hebben in mijn relatief nieuwe omgeving.

Na het vertrek van Jan en Ineke wordt de focus nog meer verlegd naar de school activiteiten. Het laatste blok vergt de nodige energie en inzet, maar eind mei rond ik alle vakken succesvol af en vanaf dat moment kan ik me dus voor gaan bereiden op de definitieve afronding van mijn studententijd in de vorm van een scriptie. Deze scriptie heeft te doen met de rol die een logo speelt op onze perceptie van merken. Op het moment van schrijven is het onderzoek in een vergevorderd stadium en is het wachten op de resultaten van de respondenten. Na mijn bezoekje aan Nederland begin juni, waarin ik eindelijk verlost werd van mijn keelamandelen, we het goede nieuws te horen kregen dat broer Gert-Jan en toekomstig schoonzus Jolien elkaar het ‘ja-woord' willen geven, vrienden Jelle en Lissa elkaar het ‘ja-woord' al gaven en Anna een leuk bezoekje aflegde aan de Savornin Lohmanlaan, wordt er eind juni dan eindelijk begonnen met de scriptie. Enkele dagen was ik in de bibliotheek te vinden, waarin ik mezelf regelmatig afzonderde van alle andere zaken; vrienden, uitgaan, telefoon en uitstapjes. Dit was zeer effectief, aangezien ik in ongeveer 2 weken tijd het grootste gedeelte van mijn scriptie vorm heb gegeven.

Tussendoor heb ik mezelf getrakteerd op enkele uitstapjes met Anna. Zoals foto's laten zien, heb ik enkele nieuwe delen van Hongarije ontdekt, die nu met een privégids extra interessant zijn. Naast het feit dat ik nu nog meer over de cultuur te weten kom, ben ik vooral ook positief verrast door het Hongaarse landschap tijdens de zomermaanden. Half juli breng ik een bezoekje aan Viszegrád, een op een heuvel gelegen stadje in het noorden van Hongarije aan de rand van de ‘Donauknie'. Op deze plaats krult de Donau zich op schitterende wijze rond de heuvels, waardoor er een schitterend landschap gevormd wordt. Op de top van de heuvel is een mooi kasteel gevestigd, waar je na een mooie en uitdagende beklimming een mooi uitzichtpunt terug kunt vinden. Daarnaast herbergde het stadje vroeger een gigantisch gotisch koninklijk paleis, waarvan nu alleen de restanten nog bezichtigd kunnen worden. Maar ondanks dat het restanten betreft, krijg je toch een goed beeld van het enorme paleis dat het ooit was.

Het weekend na deze trip wordt er een actief weekend belegd. Samen met de ‘oriënteringsgroep' waar Anna vroeger veel tijd mee doorbracht, wordt Hongarije op een actieve manier verkend. Dit weekend bevat voor mij naast veel nieuwe plaatsen vooral veel nieuwe activiteiten. Nadat we om 6 uur vertrekken bij Anna haar vader thuis (Csórompuszta) kunnen we ons bij aankomst in het kamp gelijk opmaken voor een sessie speleologie, oftewel grotverkenning. Dit had ik nog nooit gedaan buitenom de keren dat ik met een karretje, bootje of een enorme groep door grotten geleid werd. Deze grotten, gelegen in de heuvels die ten noordwesten van het Balaton gevestigd zijn, werden slechts een aantal jaren terug herontdekt. Men wist namelijk dat de grotten aanwezig waren, maar tot voor kort, kende men slechts 10% van de totale omvang. Het was een interessante 2 uur durende tocht, die flink wat energie vergde. Na deze activiteit volgen een bezoekje aan het Balaton om daar rond te dobberen en te voetballen, een bezoek aan de ruïnes van een kasteel, een uitgebreide maaltijd en uiteindelijk een kampvuursessie. De volgende dag klimmen we op de fiets en worden we door de heuvels gegidst door de leiders van de groep. Het weer was super en vormde samen met de mooie landschappen de perfecte combinatie voor een fietstour. Uiteindelijk belanden we in Keszthély, waar we net voor een fikse regenbui onze tenten opslaan naast het Balatonmeer. Na een korte en natte nacht, worden we verzameld om te zien hoe vogels geringd worden en hoe ringen afgelezen worden. De camping wordt gerund door een organisatie die verantwoordelijk is voor het bijhouden van de nationale vogeldata. Hier wordt dus geteld en gecontroleerd maar ook worden verwonde vogels verzorgd en opnieuw vrijgelaten. Hierna gaan we te water met onze kano's en besteden we een dik uur op het meer en een rivier die uitmondt in het meer. Na dit vermoeiende begin worden we met de auto naar Keszthély gebracht waar we een schitterend kasteel bezoeken en daarna opgehaald worden om weer terug naar de beginbasis te gaan (Csórompuszta).

Afgelopen week, waarin ik mijn scriptie verder op weg heb geholpen, vindt de viering van mijn 24 lentes plaats. Het is wat vreemd om niet de gebruikelijke mensen rond me te hebben, maar Anna heeft de hele dag volgepland zodat daar weinig aan gedacht hoeft te worden. Samen bezoeken we een waterpark, waar we de hele dag zoet zijn met de glijbanen en zwembaden. Die avond nodig ik mijn vrienden van hier uit voor een drankje, maar uiteraard is dat net het moment waarop de wolken het zwaarst wegen en dus breekt er een enorme stortbui uit. Na een kort avondje en een nog korter nachtje mag ik opnieuw met Anna mee op een weekend.
Een aantal weken geleden, bij een bezoek aan het huis van haar vader, wordt ik uitgenodigd voor een familie weekend. En uiteraard, als voorbeeldige schoonzoon, kan ik hier geen nee tegen zeggen. Maar misschien vooral ook vanwege de nieuwe kans om Hongarije verder te ontdekken. En dus vertrek ik afgelopen vrijdagmorgen (opnieuw om 6 uur -zotte Hongaren) richting Bataapati. Dit is de plaats waar een enorme nucleaire afvalberging gebouwd is. Het is een enorm tunnelcomplex waarin de komende decennia enkele duizenden tonnen afval geborgen zal worden. De interessante rondleiding wordt voor mij vertolkt door Peter (Anna's vader) die als geoloog nauw betrokken was bij de bouw van dit complex. Die avond, na een frisse duik en een bezoek aan een Servisch orthodox klooster, verblijven we in Bataapati, bij kennissen van Peter. Hier worden we behandeld als vorsten, en naast een schitterend verblijf is er een heerlijke Hongaarse barbecue georganiseerd. De dag die daarop volgt trekken we verder richting het zuiden van Hongarije, en naderen we de grens met Kroatië. Nadat we een spa bezocht hebben, strijken we neer in een plaats genaamd Villány. Dit is één van de bekendere wijnstreken in Hongarije en we belanden, hoe kan het ook anders, aan het einde van de volle zaterdag op het wijnfestival. Ook de zondag is opnieuw volgepland met activiteiten en uiteindelijk heb ik een aantal kerken, kastelen en dorpjes bezocht die allemaal een rol speelden in één van de historische tragedies van de Hongaarse geschiedenis. Het was een enorm leerzaam en interessant weekend.

De twee bovengenoemde weekenden waren niet alleen interessant vanwege het toeristische aspect, maar bovenal vanwege de persoonlijke ontwikkeling die ik meemaak en vooral ook nog moet ondergaan om me helemaal thuis te voelen in de toch wel totaal verschillende Hongaarse cultuur. Met name het ontbreken van de Hongaarse taalkennis doet me nogal eens de das om en vaak bevind ik me in situaties waarvan ik geen idee heb wat er aan de hand is of wat er verteld wordt. Gelukkig heb ik een prima tolk, maar we komen er achter dat het moeilijk is om emoties of grappige verhalen te vertalen. Hier heb ik dus nog het één en ander te leren. Niet alleen qua taal, maar ook het vermogen om in zulke situaties geduldig te blijven en vooral ook een goed humeur over te houden.

Komende week vertrek ik richting Spanje met de Axelse vrienden. Hier kijk ik enorm naar uit, des temeer omdat we richting een voor mij bekende regio trekken; De Valenciaanse Communiteit. Daarna is het slechts een kwestie van afronden, inpakken en wegwezen. Althans, tijdelijk, want als alles volgens plan verloopt, wil ik na mijn nieroperatie in augustus en de trouw van Gert-Jan en Jolien, weer samen met Anna terug richting Boedapest om hier aan de slag te gaan bij één van de multinationals.
Voorlopig geniet ik vooral van wat er allemaal op me af komt en hoop ik over een maand snel weer gezond genoeg te zijn om opnieuw bezig te zijn met van alles en nog wat. Ik zie jullie allemaal snel en hoop dat deze lap tekst mijn digitale afwezigheid ietwat compenseert.

Salukes!